به نام خدا

سلام برهمه

 درابتداجادارد ازهمه دوستانی که محبت فرمودندودرمورد مطلب پست قبل اظهار نظرنمودند تشکروقدردانی نمایم.

اما دوستان نتیجه مطلب قبل به طور اجمال:

 ((زندگی به تناسب شهامت آدمی،گسترش ویا فروکش میکند))

واماامروز:

 //ارزش اشتباه//

 شخصی به همراه یکی از دوستانش تصمیم گرفتند به کوه بروند.درراه همینطور که قدم میزدند،چیزی که در افق میدرخشید

توجه آنان را به خود جلب کرد.

هرچند مقصود آنها رفتن به کوه بود اما آن درخشش آنها را از مسیر اصلی باز داشت.

تصمیم گرفتند به طرف آن بروند....

تقریبا نزدیک یک ساعت تا رسیدن به آن چیزی که میدرخشید زیر گرمای آفتاب راه رفتند،وبالاخره کشف کردند که ،یک بطری

نوشابه خالی است!!

غبار صحرائی در درونش متبلور شده بود.ازآنجا که بیابان گرمتر از یک ساعت قبل شده بود،تصمیم گرفتند دیگر به کوه نروند.

به هنگام بازگشت چندین مرتبه باخود گفتندبه خاطر درخششی کاذب چطور از راه خود باز ماندیم.؟!

 اما یکی ازآنها گفت اگربه طرف آن نمی رفتیم چطور می فهمیدیم که آن درخششی کاذب است؟!!!

........

 باز هم منتظر نظرات گرم وبرداشت شما دوستان بزرگوار هستیم.

 یاعلی